بررسی تأثیر نور بر زنده¬مانی نهال¬های بذری بنه در خرم¬آباد- لرستان

احیای پوشش گیاهی در عرصه‌های در حال تخریب یکی از راه‌های حفظ و نگهداری گونه‌های با ارزش جنگلی بوده که باید بر‌اساس روش‌های علمی و فنی با توجه به توان اکولوژیکی منطقه صورت گیرد. در برخی موارد بعد از استفاده از بذر برای جنگلکاری با گونة بنه سبز شدن بذرهای کاشته‌شده با مشکل روبه‌رو می‌شود و به‌‌وی‍ژه در ماه‌های گرم و آفتابی تعداد زیادی از نهال‌ها خشک می‌شوند و از بین می‌روند. به‌منظور دستیابی به مناسب‌ترین شرایط استقرار نهال بعد از کاشت بذر، تحقیقی در قالب طرح کامل تصادفی در 8 تکرار و 4 تیمار (نور کامل، 50 درصد سایه، 75 درصد سایه و سایۀ کامل) به اجرا درآمد. برای ایجاد سایه از پوشش تخته‌ای یک مترمربعی استفاده شد. به این منظور، پوشش مصنوعی طوری طراحی شد که عبور نور بصورت انتخابی 100،50، ‌25 درصد و سایۀ کامل (پوشش کامل) استفاده شد. طی پنج سال آماربرداری نهالها از نظر زنده‌مانی و در نهایت تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار آماری SPSS مشخص شد که در سال اول بعد از کاشت، بین تیمارها در سطح یک درصد‌ از نظر زنده‌مانی تفاوت معنی‌داری وجود ندارد، ولی به‌تدریج طی آماربرداری‌های سال‌های بعد اختلاف شدت گرفت و در سال پایانی طرح (سال پنجم) به اوج رسید.‌ به‌طوری‌که اختلاف بین تیمار‌ها از نظر زنده‌مانی در سطح یک درصد معنی‌‌دار شد. مقایسۀ تیمارها با آزمون دانکن نشان داد که سایۀ کامل و 75 درصد سایه نسبت به دیگر تیمارها، بیشترین درصد زنده‌مانی را در پی دارند.